Wat is passieve infrarooddetectie

Een passieve infraroodsensor (PIR-sensor) is een elektronisch apparaat dat infrarood licht detecteert dat wordt uitgezonden door objecten binnen zijn bereik. Hij wordt vaak gebruikt in bewegingsdetectoren op basis van PIR, die automatisch verlichting activeren wanneer er iemand voorbij loopt.

Nadelen van passief infrarood (PIR)-sensoren zijn onder andere hun lagere gevoeligheid en geringere dekking in vergelijking met microgolfsensoren. PIR-sensoren kunnen niet werken bij temperaturen hoger dan 35 graden Celsius. Bovendien werken ze effectief in line of sight (LOS) maar kunnen ze problemen hebben in hoekgebieden. PIR-sensoren zijn ook ongevoelig voor zeer langzame bewegingen van objecten.

Hun belangrijkste verschillen zitten in de manier waarop ze werken. Terwijl infraroodsensoren (IR-sensoren) ontworpen zijn om te detecteren of het licht dat door een zender wordt uitgezonden afkomstig is van een object of een persoon, zijn PIR-sensoren daarentegen specifiek ontworpen om veranderingen in energieniveaus binnen een bepaald gebied te detecteren.

Hoewel algemeen wordt aangenomen dat bewegingssensorlampen alleen 's nachts werken, is het belangrijk op te merken dat ze ook overdag actief blijven, zolang ze ingeschakeld zijn. Dit betekent dat als het licht aan is, het nog steeds beweging detecteert en brandt, zelfs op klaarlichte dag.

PIR-sensoren worden als de beste beschouwd omdat ze specifiek warmtesignaturen detecteren, wat betekent dat ze niet gemakkelijk worden geactiveerd door levenloze objecten die over hun gezichtsveld worden geblazen. Dit maakt ze ideaal voor beveiligingsverlichting, omdat ze niet worden geactiveerd door dingen zoals bladeren die over een pad waaien of takken die bewegen in de wind.

Een PIR-sensor is voornamelijk ontworpen om temperatuurveranderingen te detecteren, met name lichaamswarmte (infrarood energie). Hij wordt veel gebruikt als bewegingssensor in beveiligingssystemen voor woningen.